vorige week, na een aantal weken wegens te weinig regen niet nodig, nog eens mijn gazon gemaaid! Nu moet je weten dat mijn gazon pur natuur is… met klavertjes, madeliefjes, paardenbloemen… sorry bijtjes… komen jullie volgende week terug? dan staan de klavertjes terug in bloei!
Veel aardbeien hadden we niet met die droogte – maar wel supergeconcentreerde halfdroge vruchten. En dan zie ik op een ochtend aardbeitjes die doodleuk half afgeknabbeld zijn. Geen vogel, geen knaagdier – enfin, door uitsluiting, en vooral door een nabije, typische keutel besluit ik voorlopig dat ons egeltje ook wel aardbeitjes lust. Moet kunnen!
Nee, ik ben niet verkeerd. Wintergroenten groeien traag en hebben dus veel tijd nodig om volgroeid te geraken. Daarom is de late lente dé zaaitijd voor de meeste wintergroenten. Ik heb al schorseneren gezaaid, rechtstreeks in de moestuin. De eerste kiemplantjes zijn al enkele weken zichtbaar. In potjes heb ik spruitkool en boerenkool gezaaid. Ook hier heb ik al goede kiemplantjes. Zijn er nog mensen die al met de winterzaaisels bezig zijn, ook al is het vandaag 30 ° C? 
Kefir! Een paar jaar terug heb ik iedere dag een glaasje kefir gedronken maar wegens eens op vakantie geweest te zijn heb ik het kwijt gespeeld. Maar via de zoon staat het terug in mijn keuken. Een bokaaltje met kefir. Wat is kefir nu eigenlijk… moeilijk te zeggen, als je eens googelt vind je al heel wat informatie. Ik voeg er dagelijks melk aan toe en het brokkelt een beetje en het ruikt wat naar zure yoghurt moet ik zeggen, maar het smaakt heerlijk. Ik probeer het nu weer eens tijdje in huis te houden, maar ik ben zeker dat ik het niet zal volhouden. En het is nu niet echt iets waar je van zegt ho zeg dat moet je in huis hebben… nee, het is gewoon kefir en je houdt er van of niet! Als je ooit de kans krijgt om dit in huis te halen… gewoon eens doen en zien of dit je ligt!
Vorig jaar op 3 oktober propten we, in familieverband, een paar eikenstammetjes vol met mycelium plugs van ‘Lentinula edodes’, de shitake, en dekten de gaatjes keurig af met bijenwas. De plugs lagen al van met vaderdag in de frigo. Een kado van mijn oudste zoon, die ze via Paul Stamets had besteld. Ons eigenste Mycelium kreeg o.a. vorm dankzij Paul Stamet’s inspirerende TED Talk Six Ways Mushrooms Can Save the World.
Zeven maanden lagen de geënte stammetjes beschut in een uithoek van de tuin te slapen, maar op 1 mei maakte ik ze (hopelijk) wakker met een daglange waterdoop.
Nu staan ze fier rechtop in emmers, gevuld met vochtig zand, en is het spannend afwachten of het mycelium ook effectief vruchtlichamen, beter gekend als paddenstoelen, tot bloei laat komen. Het mycelium geeft immers niet altijd een zichtbaar resultaat; het vraagt soms wat tijd of andere omstandigheden voor een ingezette beweging daadwerkelijk aan de oppervlakte komt.
Ondertussen heeft m’n moestuin het heersende droge voorjaar goed doorstaan. Erwten, tuin- en struikbonen floreren met warme voeten in onze humusrijke zandgrond. De zaaiajuin blijft moedig, maar groei zit er niet echt in.
De brocoli’s wassen als kool met al de radijzen die hun voeten koel houden. Een mooie symbiose die ik meeneem voor volgende jaren. M’n ingezaaid bijbloemenveldje op een stukje arme grond staat schraal, alleen de boekweit laat zien dat ze van goede huize is en niet voor niets het graan van de arme boer wordt genoemd. Alleen de gretige (knol)selder heb ik verwend met regelmatige vlagen regenwater. ‘Selder mag je niet te diep planten, die moet de klokken voelen luiden’ hoorde ik ooit. Niets is minder waar, selder moet kunnen zwiepen in de wind.
Een deel van de courgettes loopt duidelijk achterop. Meer dan ik dacht teren ze op vol zonlicht en dat krijgen ze nu net niet.
